Małdyty leżą na skrzyżowaniu międzynarodowej drogi E-7(z Warszawy do Gdańska) z drogą klasy państwowej z Morąga do Zalewa. Rangę Małdyt podnosi też ich położenie nad jeziorem Ruda Woda należącym do systemu wodnego Kanału Elbląskiego. W pobliżu Małdyt znajduje się: Stadnina Koni w Plękitach, pochylni w Buczyńcu, pomnikowe dęby, głaz narzutowy oraz hodowla strusi afrykańskich w Szymonowie.

Gminę Małdyty zamieszkuje ok. 7000 mieszkańców, z których większość zatrudniona jest w indywidualnych gospodarstwach rolnych i turystyce, rozwijającej się coraz bardziej dynamicznie.

Władze samorządowe pragną zainteresować gości i potencjalnych inwestorów walorami rekreacyjno-turystycznymi oraz terenami pod takie zagospodarowanie. 21 jezior nie zanieczyszczonych ściekami przemysłowymi i komunalnymi o łącznej powierzchni 1050 ha, stanowi niewątpliwy magnes dla wielbicieli sportów wodnych, wędkowania i nurkowania. Najatrakcyjniejsze tereny znajdują się w części północno-wschodniej gminy, przez którą przebiega Kanał Ostródzko-Elbląski. Tu występują największe kompleksy leśne nad jeziorami Ruda Woda i Sambród, a w nich ciekawe okazy fauny i flory. Na terenie gminy przyrodnicy ustanowili trzy rezerwaty, w których chronione są karłowate sosny, 150-letnie modrzewie europejskie oraz wspaniałe lasy bukowe. Bazę turystyczną gminy stanowią obecnie - obok wspomnianego wcześniej zajazdu "Pod Kłobukiem" i stadniny w Plękitach - "Dworek Sople", a także ośrodki szkoleniowo-wypoczynkowe w Szymonowie i Szymanówku.

Małdyty po raz pierwszy wymienione są w dokumencie z 1350r. jako Maudithen- osada ziemianina pruskiego (mapa obok przedstawia Małdyty jeszcze pod starą- Niemiecką nazwą). Miejscowość ta jest niewątpliwie o wiele starsza i sięga swym początkiem okresu przed krzyżackigo. Nazwa wywodzi się od Prusa imieniem Maudyc lub też od rośliny zwanej po litewsku mauda (cykuta). Około 1400r. Małdyty były folwarkiem zakonnym, do którego należały zapewne inne włości. Po wojnie trzynastoletniej dobra małdyckie otrzymali na prawie magdeburskim zaciężnicy von Schliebenowie. W 1648r. Fryderyk von Schlieben, starosta tyliżycki, sprzedał dobra von Hauvaldowi za 5 tys. florenów polskich. Obejmowały one wówczas Małdyty, wieś Zajezierze, folwark, Fiugajkę i młyn wodny Czulpę. W dobie dyliżansu pocztowego Małdyty były ważnym

węzłem ruchu osobowego. Tu rozwidlały się trakty w różnych kierunkach: do Morąga, Miłomłyna, Ostródy, Pasłęka i Elbląga oraz do Zalewa. Duże udogodnienie transportu towarów dało ukończenie w 1860r. budowy Kanału Elbląskiego. W XIX w. do dóbr małdyckich należały również dwa folwarki Górka i Sople, a około 1900r. ogólny obszar tych dóbr wynosił 1786 ha, w tym 283ha lasu. W 1914r. dobra znalazły się w posiadaniu Towarzystwa Rolnego (Landgese Uschaft), które w okresie międzywojennym rozparcelował je na gospodarstwa chłopskie. Małdyty nie miały szkoły, dzieci z Małdyt uczęszczały do szkoły w Zajezierzu utworzonej na początku XVIII w. Przed 1939r. Małdyty należały do gminy Zajezierze, która liczyła 775 mieszkańców.

Do dziś pozostało wiele świadectw kultury materialnej. Najbardziej okazały pałac z końca XVII w. uległ niestety zniszczeniu w czasie II wojny światowej, do naszych czasów zachował się jedynie budynek administracji, w którym mieści się zajazd "Pod Kłobukiem". Dla potrzeb Zespołu Szkół Rolniczych zaadaptowano pałac rodziny Domhardów z końca XVIII w. w Dobrocinie. W pałacu w Plękitach z początku XIX w. znajduje się stadnina koni. Można tu obejrzeć zbiór powozów i bryczek. W niezłej kondycji są XVIII-wieczne kościoły w Zajezierzu, Jarnołtowie, Wilamowie i Szymonowie. Gmina Małdyty powstała w 1945 r. Należała kolejno do powiatu: morąskiego, ostródzkiego, ponownie do morąskiego, a obecnie znów do powiatu ostródzkiego. Nie wszyscy wiedzą, że Małdyty nie zawsze się nazywały Małdytami. Tuż po II Wojnie Światowej tzn. w latach 1945-1946 nazywano je: Niebytów.